IN DE MEDIA:

Met de Toerzeilers de zee op.

We hebben grootse plannen, althans, dat vinden we zelf! Wij, Silke en Brend, willen met onze zeilboot ‘Aim’ de Atlantische Oceaan oversteken, maar hebben nog geen ervaring met grote tochten op zee. We zeilen al ons hele leven op de binnenwateren van Nederland. De tocht van Muiden naar Enkhuizen noemen we ‘de grote oversteek’ en toch willen we meer. Twee jaar geleden besloten we om gehoor te geven aan onze schreeuw naar avontuur. Na de aanschaf van een boot en voorzichtig kusthoppen was het tijd voor een volgende stap in ons avontuur: een nacht door zeilen en een echte ‘grote oversteek’. Na wat rondvragen binnen de zeilwereld hebben we besloten om lid te worden van de Toerzeilers vereniging. In de winter hebben we leuke en vooral leerzame cursussen bijgewoond en leefden we toe naar het evenement van 2 juni 2022: De 43ste rally naar Lowestoft. Oftewel “met een groepje beginners naar de overkant drijven” klonk het op de informatiebijeenkomst twee weken voor vertrek. Het niveau van de aanwezige deelnemers was erg divers, we kregen het gevoel dat een handjevol daadwerkelijk al 42 maal had deelgenomen. Maar goed, uitgaande van de omschrijving leek het ons een goede tocht voor ‘de eerste keer’. 

Zeilend door de nacht

Na 14 zenuwachtige dagen heb ik een nieuwe hobby als meteoroloog, of eigenlijk kijk ik 2x per dag naar het weerbericht in de toekomst. Op dinsdagmiddag verlaten wij de thuishaven en varen naar de haven van IJmuiden. Het was een prachtige dag en in de haven zochten de Toerzeilers en marifoon-groepjes elkaar op. Een borreltje drinken durfden we niet, alcohol en vet eten was afgeraden tijdens de informatiebijeenkomst, je zou er zeeziek van worden. We vonden het ook bijzonder dat de organisatie een hamburger deal bij de lokale strandtent had geregeld, ‘succes daarmee’ dachten we nog. Op woensdagochtend, de dag van het vertrek, klinkt door de haven een onzekerheid of we wel moesten vertrekken. Dat had vooral te maken met de terugweg, die zou er wat onstuimig uitzien. Een handjevol besloot om niet te gaan, maar wij waren hier om buiten ons comfortzone te treden en de horizon te verkennen. Rond 11 uur pruttelen we de haven uit en worden de zeilen van de Aim gehesen. Kompaskoers 270 en we zijn vertrokken. Na 3 uur motor-zeilen zien we Nederland nog steeds en na 6 uur varen komt het besef dat we een nacht op zee gaan meemaken, ook al vaar je nu terug kom je ook in het donker aan. We leren communiceren op de marifoon, het lopen van een wachtschema en het opwarmen van eten aan boord. We hebben ontdekt dat de nacht in je eentje in de kuip heel spannend en ook heel saai kan zijn. Silke slaapt binnen. Ik heb een zakje Japanse rijstnootjes gevonden in het kastje. Terwijl ik mij verwonder over de verschillende Oosterse smaken komt achter mij de zon op. De wind trekt ook wat aan en ik kan Engeland zien liggen. We lokaliseren de aanloop boei en manoeuvreren om de zandbanken heen de haven in. We vragen netjes om binnen te komen. Of we nog even willen wachten klinkt het antwoord en het stoplicht springt op rood. Ons uithoudingsvermogen wordt getest! “We mogen!” zegt Silke opgewekt. We sturen de boeg tussen de pieren van Lowestoft, maar wachten nog heel even met juichen. We leggen Aim in de haven van de Royal Yacht Club en daar komt een zucht van opluchting en een knuffel van waardering. “We zijn de noordzee overgestoken!!” Oh wat zijn we blij! We lopen meteen de boulevard op en bestellen om 9 uur in de ochtend een Fish ‘n Chips. In de avond borrelen en dineren we op de yachtclub en horen we geweldige verhalen van andere Toerzeilers. Wat een prestatie en wat een geweldig gevoel. We vermaken ons in Lowestoft met vooral Engels bier en vet eten! 

En nu nog terug!

Op de dag van vertrek gaat onze groepsleider niet mee, we sluiten ons aan bij een ander marifoon groepje en bekijken enigszins zorgelijk het weerbericht. “Tja, we moeten wel” “We kunnen dit!” We gooien los en het duurt even voordat we in het ritme van de golven komen. We hebben 5/6 bft uit het noordoosten en zeilen dus aan de wind. Zoals voorspelt zakt de wind eruit en blijven de golven nog even staan. Silke besluit om de vissen te gaan voeren. Na wat hobbelige uren vult de wind langzaam vanuit het zuidwesten, welke zou aantrekken tot 6/7 bft. We blijven rustig en merken dat we er steeds beter mee om kunnen gaan. Tijdens de marifoon rondes blijken wij niet de enige te zijn die alcohol en vet eten op hadden. Twee uur na zonsopkomst blazen we IJmuiden binnen en we besluiten nog even door te zeilen naar het Markermeer. Bij binnenkomst in de thuishaven worden we onthaald als helden. Mensen staan ons op te wachten met vlaggen en scheepstoeters. “WOOW” Nu pas kwam het besef! Wat was dat spannend maar ontzettend gaaf! We zijn met zijn tweeën op eigen kiel de Noordzee overgestoken. Dankzij de Toerzeilers weten we nu hoe dat is. Het is inderdaad een hele toegankelijke oversteek, maar je bent meer op jezelf aangewezen dan dat het evenement doet vermoeden. Bij ons smaakt het nog steeds naar meer en blijven we de avonturen opzoeken met Aim. We hebben meer foto’s en videos van de oversteek op onze instagram pagina. @ sailingaim